بخور، بنوش، زن، غریبه

کالی چو درس هایی را از صرف ناهار با 100 غریبه از همه اقشار استخراج می کند.

By دنی چان

در فیلم نامزد اسکار لی آنگ «بخور، بنوش، مرد زن»، انتقال عجیب یک خانواده به وضوح از طریق مراسم روزانه پخت و پز و تقسیم غذا بیان می شود.

در کتاب جدیدش، نویسنده ساکن ملبورن، کالی چو، شما را به سفری متحول کننده می برد - خودش - در حالی که با ناهار خوردن با غریبه ها با ترس های نهفته اش مقابله می کند. 

کالی چو نویسنده، سخنران TEDx، مربی اعتماد به نفس و بنیانگذار است 100 ناهار. کتاب جدید او،100 ناهار با غریبه ها' بانوی جوان زمانی ترسو را در کانون توجه قرار داده است.

کالی که در تلویزیون و پلتفرم های رسانه ای مهم استرالیا از جمله سیدنی مورنینگ هرالد، عصر، هرالد سان، ای بی سی نیوز و مصاحبه با ایستگاه های رادیویی در سراسر کشور نمایش داده شده است، داستانی الهام بخش برای به اشتراک گذاشتن دارد: چرا او ناهار خوردن با غریبه ها را به سفری متحول کننده زندگی تبدیل کرد.

دریابید که چرا داستان کالی موضوع به دندانپزشکان درنان شکستن با غریبه ها".

کالی فقط یک داستان جالب برای گفتن ندارد. او یک رهبر فکری است که با تبدیل ایده‌های جسورانه به عمل، تعداد زیادی از افراد - از جمله کارآفرینان، صاحبان امتیاز و متخصصان باتجربه فروش - را برانگیخته است تا ایده‌های تجاری و روش‌شناسی شبکه‌ای خود را دوباره بررسی کنند.

سخنران TEDx معتقد است "یک ارتباط می تواند زندگی شما را تغییر دهد". شاید او می تواند آن ارتباط گریزان باشد که رابطه شما را تغییر دهد.

منابع دندانی آسیا: چه شد که کتاب را نوشتید؟

کالی چو: من این کتاب را نوشتم زیرا واقعاً در طول سفرم با ناهار با غریبه ها چیزهای زیادی یاد گرفتم. من سفر را شروع کردم زیرا به عنوان یک مهاجر، اعتماد به نفس زیادی نداشتم. 

می‌دانستم که می‌خواهم کاری انجام دهم، اما به‌عنوان یک مادر با دو فرزند خردسال و یک کار تمام وقت، تنها زمانی که می‌توانستم از برنامه‌های شلوغ روزانه‌ام صرف نظر کنم، وقت ناهار در روزهای هفته بود – آخر هفته‌ها برای خانواده در نظر گرفته شده بود. 

در نتیجه کل زندگی من تغییر کرد. به همین دلیل این کتاب را نوشتم تا این راه حل ساده را برای کمک به مردم برای داشتن زندگی بهتر به اشتراک بگذارم.

DRA: به طور فزاینده ای، ما در دنیای آنلاین زندگی می کنیم که در آن نظرات دو قطبی پیدا می کنید. آیا این ارتباط حضوری با غریبه ها را دشوارتر نمی کند؟

KC: موافقم که دو قطبی شدن نظرات وجود دارد. این در واقع ارتباط چهره به چهره با مردم را برای ما ضروری تر می کند.

خیلی زود، همه ما قرار است زمان زیادی را در متاورس بگذرانیم. در حال حاضر، افراد بیشتری نسبت به قبل از خانه کار می کنند.

بر اساس یک نظرسنجی اخیر، یک نفر از هر چهار بزرگسال در استرالیا واقعا احساس تنهایی می کند.

وقتی مردم گرسنه هستند، برای صرف غذا می‌روند یا وقتی احساس تشنگی می‌کنند، نوشیدنی می‌خورند. اما وقتی احساس تنهایی می کنیم، برعکس عمل می کنیم.

تحقیقات بعد از تحقیقات نشان داده است که وقتی افراد احساس تنهایی می‌کنند، به درون می‌روند و از دیگران فاصله می‌گیرند - دقیقاً زمانی که باید به دنبال ارتباط باشند.

امروزه، اکثر مردم معمولاً با پنهان شدن در پشت نما در رسانه های اجتماعی به دنبال ارتباط با آنلاین شدن هستند.

ساده ترین راه حلی که پیدا کردم این است که با یک غریبه ناهار بخورم. تا زمانی که آن را امتحان نکنید، شگفت زده خواهید شد که چند مکالمه یک به یک معنادار را از دست می دهید.

DRA: هدف "100 ناهار با غریبه ها" بخشی از تصمیم سال جدید شما بود. مانند بسیاری از تصمیمات سال جدید، در آغاز باید دشوار بوده باشد.

KC: مانند اکثر مردم، تصمیم معمول سال نو من حول محور رژیم گرفتن و تلاش برای کاهش وزن اضافی است.

در ابتدا آسان نبود، اما هر بار که این کار را انجام می دهم آسان تر می شود. این مثل رژیم گرفتن است. شما در ابتدا نتایج بسیار کمی می بینید تا زمانی که فشار وارد کنید و شتاب ایجاد کنید. همانطور که نتایج در طول زمان رشد می کنند، آنها به شما انگیزه می دهند که ادامه دهید.

من خوش شانس بودم که در سومین ناهار، می توانستم احساس کنم که اعتماد به نفسم در حال افزایش است و این کار را برای من آسان تر می کرد.

من نمی گویم که با سه ناهار، شما غیرقابل توقف و پر از اعتماد به نفس خواهید بود.

برای من، می‌توانستم تفاوت بزرگی را از جایی که شروع کردم ببینم. شروع کردم به کمتر مرعوب مردم. بعد از هر ناهار، "عملکرد" ​​خودم را مرور می کردم. مطمئناً چیزهایی وجود داشت که می توانستم بهتر انجام دهم - یا شاید چیزهایی که نباید می گفتم.

بعد از مدتی متوجه شدم که در واقع دارم سرگرم می شوم. این همه تفاوت را ایجاد کرد. به زودی، مثل خوردن شکلات و کاهش وزن است!

DRA: آیا افرادی دارید که به شما مراجعه کنند و از تلاش های ناموفق خود شکایت کنند؟

KC: نه. من چالش اعتماد به نفس خود را اجرا می کنم و همچنین مربیگری می کنم تا به مردم کمک کنم تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهند. برای افرادی که برای شروع کار به کمک نیاز دارند، من برای آنها یک راهنما برای نحوه دعوت کردن غریبه ها برای ناهار و نحوه برقراری ارتباط با غریبه ها مانند یک فرآیند گام به گام ارسال می کنم.

در حالی که من آن دوره های مربیگری را آماده کرده ام، اکثر مردم فقط این کار را انجام می دهند. آنها در طول مسیر یاد می گیرند و راه خود را برای ارتباط پیدا می کنند. بازخوردها بسیار بسیار مثبت بوده است.

و همه آنها پیشرفت بسیار مشابهی را تجربه کردند، از ایجاد اعتماد به نفس و رشد شبکه خود تا دیدن فرصت های بسیار بیشتر در راه آنها. به طور کلی، اکثر مردم به من می گویند که زندگی شادتر و رضایت بخشی دارند. و شنیدن چنین بازخوردی من را واقعا خوشحال می کند.

DRA: جایی خواندم که دو دقیقه اول یک جلسه چیزی است که حالت و جهت مکالمه را مشخص می کند. آیا این با تجربه شما مطابقت دارد؟

KC: شخصاً فکر نمی کنم قانون دو دقیقه ای وجود داشته باشد.

منظورم این است که اگر در دو دقیقه اول مکالمه موفق به شکستن یخ شوید، مطمئناً ادامه دادن به آن آسان‌تر خواهد بود، اما در هر مقطع زمانی، کل مکالمه ممکن است تغییر کند.

ممکن است چیزی توهین آمیز بگویید و از خوب به بد تبدیل شود. برعکس، ممکن است ناگهان چیزی را پیدا کنید که هر دو دوست دارید و به آن علاقه دارید - شاید در موسیقی سلیقه یکسانی داشته باشید یا سرگرمی مشترکی داشته باشید.

ناگهان از یک مکالمه صاف به یک گفتگوی فوق العاده هیجان زده می شوید. شما خیلی سریع شروع به صحبت می کنید و تمام جزئیات را به اشتراک می گذارید.

DRA: آیا نمونه‌هایی از مکالمات دارید که از یک جهت شروع شده اما در نهایت به مسیری کاملاً متفاوت رفته‌اند؟

KC: من مقدار زیادی از آنها دارم. مثالی که من عاشق به اشتراک گذاشتن آن هستم، نمونه ای است که به من آموخت که خیلی تلاش نکنم تا در آن جا بیفتم. به یاد دارم که سعی کردم از روشی که دیگران صحبت می کردند یا رفتار می کردند کپی کنم تا تلاش کنم و با فرهنگ استرالیا ادغام کنم. از آن زمان آموخته ام که هر کس منحصر به فرد است و باید به فرهنگ و میراث خودم افتخار کنم.

این را از ناهاری که با یک تاجر بسیار موفق خوردم یاد گرفتم. او رئیس یک شرکت بورسی است که میلیاردها ارزش دارد. 

من با یک دفترچه یادداشت و خودکار به این قرار ناهار رفتم، به این امید که راهنمایی های زیادی از او در مورد سرمایه گذاری یا چیزهایی از این قبیل دریافت کنم.

وقتی به آنجا رسیدم، متوجه شدم که او چندان خوشحال به نظر نمی رسد. و معلوم شد که او یک روز قبل با دوست دخترش دعوای شدیدی داشته است.

یادم می آید که او می گفت: "هی، کالی، من در تجارت خوب هستم، اما با دخترها خیلی خوب نیستم."

بنابراین، تمام ناهار به من اختصاص داده شد که با او توصیه های مربوط به رابطه را به اشتراک بگذارم - و او بود که یادداشت برداری می کرد!

یک روز بعد، او برای من پیامی فرستاد و از کمک من تشکر کرد - او دوست دخترش را پس گرفت.

یک هفته بعد، او دوست دخترش را به مراسم خیریه من آورد که برای کمک به افراد کم بینای کشورهای جهان سوم کمک جمع آوری می کرد. او در نهایت 100 عمل جراحی را فقط برای تشکر از خیریه من اهدا کرد.

او مانند یک مرد فوق ثروتمند است که دو برابر سن من است و در عین حال چیزهایی برای یادگیری از من داشت.

آن اپیزود واقعاً به من کمک کرد تا فردی کمتر خودآگاه باشم. درسته. همه ما نقاط قوت و ضعف خود را داریم. حتی افراد موفقی مثل او در همه چیز خوب نیستند. و ما مجبور نیستیم در همه چیز خوب باشیم.

فقط فردی را که هستید در آغوش بگیرید و افراد مناسب، هر کسی که هستند، با شما خواهند ماند

DRA: شما به تربیت آسیایی خود اشاره کردید و اینکه چگونه از نظر فرهنگی نسبت به افکار و اعمال خاصی تمایل داشتید. به عنوان مثال، به آسیایی‌ها اغلب آموزش داده می‌شود که به جای حضور در میان جمعیت، با هم ترکیب شوند، یا ساکت بمانند و مشکلات را ایجاد نکنند. آیا آن ویژگی‌های فرهنگی مانع چیزی است که شما اکنون از آن دفاع می‌کنید؟

KC: آسیایی ها در "حفظ صلح" بسیار خوب هستند. می دانید، فقط مطمئن شوید که همه خوشحال هستند و با هم کنار می آیند. منظورم این است که هیچ ایرادی ندارد. در عین حال، اگر چیزهایی وجود دارد که فکر می کنید درست است درباره آنها نظر بدهید، نباید از صحبت کردن هراس داشته باشیم، زیرا زندگی کوتاه است.

همچنین مهم است که بگویید واقعاً چه احساسی دارید اگر می خواهید ارتباطات واقعی، معنی دار و عمیق ایجاد کنید.

وقتی بزرگ شدم به من یاد دادند که به مردم چیز منفی نگویم. حتی اگر مخالف هستید، وانمود کنید که موافق هستید. حتي اگر غمگين هستيد حتما لبخند بزنيد. میدونی دختر خوبی باش

من آموخته ام که هرچه بازتر، صادق تر و واقعی تر باشید، ارتباطات بهتر و عمیق تر می شود.

می دانید چگونه مردم گاهی اوقات از موضوعات بحث برانگیز اجتناب می کنند؟ من در واقع برعکس عمل می کنم. من یک موضوع بحث برانگیز را مطرح می کنم تا بتوانم نظر طرف مقابل را بشنوم.

اگر شما نظرات مشابهی را به اشتراک بگذارید، فوق العاده است و ارتباط عمیق تری برقرار می کنید. اگر نه، اگر شما محترمانه رفتار کرده اید، از دیدگاه طرف مقابل بیشتر یاد می گیرید تا صرفاً از نظر سیاسی درست باشید.

گفتگوی سیاسی درست بی معنی است زیرا ما فقط همدیگر را تکرار می کنیم که احمقانه است.

نکته دیگر این است که اگر فقط در حباب کوچک خود بمانیم و با همان 10 نفر در گروه اجتماعی بسته خود معاشرت کنیم، مطمئناً مراقب خواهیم بود زیرا اگر یک نفر را ناراحت کنید، اگر 10٪ از آن را از دست بدهید. دوستی شما.

اما اگر همچنان با افراد بیشتری ملاقات می کنید، مانند صرف ناهار با 100 غریبه، چندان مهم نیست، زیرا دائماً افراد جدیدی را اضافه می کنید - که با بسیاری از آنها در سطح عمیق تری ارتباط برقرار کرده اید.

مهمتر از همه، اینها افرادی هستند که واقعاً شما را به خاطر آنچه هستید دوست دارند و نه آن چیزی که وانمود می کنید هستید.

DRA: شما در یکی از سخنرانی های خود اشاره کردید که 95 درصد از افرادی که به شما کمک کردند تا به آنچه امروز هستید تبدیل شوید، حتی یک یا دو سال پیش نمی دانستید. آیا می خواهید بگویید که این قدرت شبکه است.

KC: منظورم این است که همه اطرافیان شما در یک مقطع زمانی غریبه هستند. حتی همسرتان، بهترین دوستتان، شریک تجاری، همکار یا هرکسی که با او معاشرت می کنید، همگی در مرحله ای از زندگی شما غریبه بودند. در مرحله‌ای، مسیرهای شما با هم تلاقی می‌کنند و ارتباطات معناداری ایجاد می‌کنید.

پس چرا ما واکنش‌پذیر هستیم و منتظر می‌مانیم تا کسی در را بکوبد، در حالی که شما فقط می‌توانید فعال باشید و بیشتر از آن ارتباطات معنی‌دار را بیابید؟

من فکر می‌کنم شبکه‌سازی شهرت بدی دارد، زیرا همه به رویدادهای شبکه می‌روند، فقط برای تعویض کارت ویزیت و تلاش برای فروش چیزهای یکدیگر و، می‌دانید، انجام تمام آن مکالمات سطحی که در آن شما واقعاً به شخصیت طرف مقابل اهمیت نمی‌دهید. صحبت کردن در مورد

اینها افرادی هستند که یک هفته بعد فراموش می کنید. هیچ مشکلی با آنها وجود ندارد. اگر هدف فقط کمک به یکدیگر برای رشد یک تجارت باشد، خوب است. اما این چیزی نیست که من از یک ناهار می خواهم. به همین دلیل است که باید قالب ناهار باشد.

به جای یک چت دو دقیقه ای در یک رویداد شبکه، در واقع یک ساعت را صرف صحبت کردن با یک نفر می کنید. زمان زیادی است که با کسی گفتگوی عمیق داشته باشید و بیشتر در مورد یکدیگر بدانید.

DRA: من متوجه احساس بی باکی در شما شدم که فکر می‌کنم با به چالش کشیدن مداوم خود برای خارج شدن از منطقه آسایش شما همراه است. چقدر درست است؟

KC: مطمئناً، من فکر می کنم اعتماد به نفس از این می آید که شما به خودتان ایمان دارید. از درون است.

من بسیار خوش شانس هستم که از طریق ابتکار «100 ناهار» با افراد شگفت انگیز زیادی آشنا شدم و آنها به من کمک زیادی کردند.

از طریق این سفر، من بازتر شده ام. هر بار که با کسی ملاقات می کنم که با او ارتباط برقرار کرده ام، مایلم بیشتر چالش هایی را که با آن روبرو هستم به اشتراک بگذارم. معمولاً به شخص دیگری با توانایی یا مشاوره برای حل مشکل معرفی می شوم.

مهم نیست در زندگی چه کاری می خواهید انجام دهید، به احتمال زیاد یک نفر قبل از شما این کار را انجام داده است. بنابراین اگر مایل به گوش دادن به توصیه های متخصص آنها هستید، به سرعت موفقیت خود را دنبال خواهید کرد! به لطف این ارتباطات، من توانسته ام کارهایی را انجام دهم که هرگز فکر نمی کردم ممکن باشد.

هر چه بیشتر از چنین تجربیات مثبتی به دست آورید، اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.

DRA: ترس می تواند برای یک فرد خجالتی فلج کننده باشد. پس توصیه شما به آنها چیست که بدانند شما اکنون چه می دانید؟

KC: وای، نکات بسیار زیادی وجود دارد که می توانم به اشتراک بگذارم. به طور کلی، من می گویم: "چرا" خود را پیدا کنید - برای مثال، چرا می خواهید کاری را که می خواهید انجام دهید؟ روی نتایج تمرکز کنید، به جای قسمت ترسناک، روی آنچه امیدوارید به دست آورید، تمرکز کنید.

وقتی در مورد نیاز به تمرکز بر نتیجه صحبت می کنم، دوست دارم ویدیوی چتربازی خود را با مردم به اشتراک بگذارم. من چند سال پیش به خاطر همین تئوری ساده، کارهای زیادی انجام داده ام که هرگز آرزوی انجام آنها را نداشتم.

اگر پنج سال پیش به من می گفتید که استند آپ کمدی بازی می کنم، می خواستم مسخره نباشم. یک بار، من حتی برای یک رویداد، منشی شدم

هنگامی که منطقه راحتی به گسترش ادامه می دهد، آنگاه همه چیز آسان تر می شود.

ناهار خوردن با غریبه ها برای من واقعاً ترسناک بود، اما اکنون به یک سرگرمی تبدیل شده است. در صحبت کردن در جمع هم همینطور است – دقیقاً همان فرآیند از ترسناک تا ناراحت کننده و راحت به کاری که من انجامش را دوست دارم.

آیا در مورد چرخه موفقیت چیزی شنیده اید؟ از «ذهنیت»، «عمل» و «نتیجه» تشکیل شده است.

اینجوری میشه اگر ذهنیت شما به شما می گوید که شما یک شکست خورده هستید و نمی توانید کاری انجام دهید، در این صورت این عمل فقط حداقل کار را انجام می دهد زیرا از ذهنی سرچشمه می گیرد که معتقد است به هر حال به نتایج خوبی نخواهید رسید. و از آنجایی که شما کمترین اقدام را انجام می دهید، حداقل نتایج را خواهید داشت.

نتایج حداقلی شما سپس ذهنیت شما را تقویت می کند - "ببین، من به شما گفتم، شما یک شکست خورده اید، نمی توانید کاری انجام دهید!".

ساده ترین راه برای تغییر و شکستن این چرخه، اقدام است. اگر واقعاً امروز اقدام گسترده ای انجام دهید، و بگویید: «باشه، من تغییر می کنم. من قصد دارم 30 دعوتنامه ناهار بفرستم و با سه نفر ناهار بخورم.»

با انجام عمل، به طور موثر کارها را به حرکت در می آورید. اگر فشار بیاورید و تسلیم نشوید، بدون شک به نتایجی دست خواهید یافت، که سپس ذهنیت مثبت شما را تقویت می کند، که از آن انگیزه می گیرید تا دعوت نامه های بیشتری ارسال کنید و ناهار بیشتری را با غریبه ها ببرید.   

می تونی هر چقدر که بخوای بخونی و همه دانش دنیا رو داشته باشی ولی اگه کاری نکنی چیزی عوض نمی شه. بنابراین اگر می خواهید تغییری را مشاهده کنید، همین امروز اقدام کنید!