Eten, drinken, vrouw, vreemdeling

Kaley Chu destilleert lessen uit het lunchen met 100 vreemden uit alle lagen van de bevolking.

By Danny Chan

In Lee Ang's Oscar-genomineerde film "Eat, Drink, Man Woman", wordt de grillige overgang van een gezin levendig verteld door middel van de dagelijkse rituelen van koken en het delen van voedsel.

In haar nieuwe boek neemt de in Melbourne wonende auteur Kaley Chu je ook mee op een transformatieve reis - die van haarzelf - terwijl ze haar latente angsten confronteert door te lunchen met volslagen vreemden. 

Kaley Chu is auteur, TEDx-spreker, vertrouwenscoach en oprichter van 100 lunches. Haar nieuwe boek '100 lunches met vreemden' heeft de eens zo schuchtere jongedame in de schijnwerpers gekatapulteerd.

Kaley is te zien op grote Australische tv- en mediaplatforms, waaronder Sydney Morning Herald, The Age, Herald Sun, ABC News en wordt geïnterviewd door radiostations in het hele land. Kaley heeft een inspirerend verhaal om te delen: Waarom ze lunchen met vreemden veranderde in een levensveranderende reis.

Erachter te komen waarom Het verhaal van Kaley zaak voor tandartsen in 'Brood breken met vreemden'.

Kaley heeft niet alleen een cool verhaal te vertellen. Ze is een thought leader die door gedurfde ideeën om te zetten in actie, tientallen mensen heeft gemotiveerd - waaronder ondernemers, franchisenemers en doorgewinterde verkoopprofessionals - om hun zakelijke idealen en netwerkmethodologie opnieuw te onderzoeken.

De TEDx-spreker gelooft dat 'Eén verbinding je leven kan veranderen'. Misschien kan zij die ongrijpbare connectie zijn die de jouwe zou veranderen.

Tandheelkundige middelen Azië: Wat maakte dat je het boek schreef?

Kaley Chu: Ik heb het boek geschreven omdat ik zoveel heb geleerd tijdens mijn reis door te lunchen met vreemden. Ik begon de reis omdat ik als immigrant een enorm gebrek aan zelfvertrouwen had. 

Ik wist dat ik iets wilde doen, maar als moeder met twee jonge kinderen en een fulltime baan, was de enige tijd die ik kon overhouden van mijn hectische dagelijkse schema's de lunch op weekdagen - weekends waren gereserveerd voor het gezin. 

Daardoor veranderde mijn hele leven. Daarom heb ik het boek geschreven om deze eenvoudige oplossing te delen om mensen te helpen een beter leven te leiden.

DRA: We leven steeds meer in een online wereld waar je polariserende meningen vindt. Maakt dat het niet moeilijker om persoonlijk contact te maken met vreemden?

KC: Ik ben het ermee eens dat er een polarisatie van meningen is. Dat maakt het voor ons zelfs urgenter om face-to-face contact te maken met mensen.

Zeer binnenkort zullen we allemaal veel tijd in de Metaverse doorbrengen. Nu al werken meer mensen thuis dan ooit tevoren.

Op basis van een recent peilingonderzoek voelt een op de vier volwassenen in Australië zich echt eenzaam.

Als mensen honger hebben, gaan ze eten of drinken ze als ze dorst hebben. Maar als we ons eenzaam voelen, doen we het tegenovergestelde.

Onderzoek na onderzoek heeft uitgewezen dat wanneer mensen zich eenzaam voelen, ze naar binnen gaan en afstand nemen van anderen - precies wanneer ze contact moeten zoeken en verbindingen moeten zoeken.

Tegenwoordig zoeken de meeste mensen connecties door online te gaan, zich meestal verschuilen achter een façade op sociale media.

De gemakkelijkste oplossing die ik heb gevonden, is lunchen met een vreemde. Je zou versteld staan ​​hoeveel zinvolle één-op-één gesprekken je mist totdat je het probeert.

DRA: Het doel van '100 lunches met vreemden' was onderdeel van je goede voornemen voor het nieuwe jaar. Zoals met de meeste goede voornemens voor het nieuwe jaar, moet het in het begin moeilijk zijn geweest.

KC: Zoals de meeste mensen, draait mijn typische nieuwjaarsresolutie om een ​​dieet te volgen en te proberen overtollige kilo's kwijt te raken.

In het begin was het niet gemakkelijk, maar elke keer als ik het doe, wordt het gemakkelijker. Het is hetzelfde als op dieet gaan. Je ziet in het begin heel weinig resultaten totdat je doorzet en een momentum opbouwt. Naarmate de resultaten in de loop van de tijd groeien, motiveren ze je om door te gaan.

Ik had het geluk dat ik bij de derde lunch mijn zelfvertrouwen voelde groeien en dat maakte het voor mij gemakkelijker om door te gaan.

Ik zeg niet dat je na drie lunches niet te stoppen en vol vertrouwen bent.

Voor mij kon ik een enorm verschil zien met waar ik begon. Ik begon me minder te laten intimideren door mensen. Na elke lunch bekeek ik mijn eigen 'performance'. Er waren zeker dingen die ik beter had kunnen doen – of misschien dingen die ik niet had moeten zeggen.

Na een tijdje realiseerde ik me dat ik eigenlijk plezier had. Dat maakte het verschil. Binnenkort is het alsof je chocolade eet en toch afvalt!

DRA: Heb je mensen die naar je toe komen en klagen over hun mislukte pogingen?

KC: Nee. Ik ren mijn eigen Confidence Challenge en geef coaching om mensen te helpen hun zelfvertrouwen op te bouwen. Aan mensen die hulp nodig hebben om aan de slag te gaan, zou ik ze een handleiding sturen, zoals een stapsgewijs proces over hoe je vreemden kunt uitnodigen voor de lunch en hoe je contact kunt maken met vreemden.

Terwijl ik die coachingscursussen heb voorbereid, doen de meeste mensen het gewoon. Ze leren gaandeweg en vinden hun eigen manier om verbinding te maken. De feedback was zeer, zeer positief.

En ze hebben allemaal een vergelijkbare vooruitgang meegemaakt, van het opbouwen van vertrouwen en het uitbreiden van hun netwerk tot het zien van veel meer kansen op hun pad. Over het algemeen vertellen de meeste mensen me dat ze een gelukkiger, bevredigender leven leiden. En het horen van zulke feedback maakt me echt blij.

DRA: Ik heb ergens gelezen dat de eerste twee minuten van een vergadering de stemming en richting van het gesprek bepalen. Klopt dat met jouw ervaring?

KC: Persoonlijk denk ik niet dat er een regel van twee minuten is.

Ik bedoel, als het je lukt om het ijs binnen de eerste twee minuten van het gesprek te breken, dan is het natuurlijk makkelijker om daarmee door te gaan, maar op een bepaald moment kan het hele gesprek veranderen.

Je zou iets beledigends kunnen zeggen en het gaat van goed naar slecht. Omgekeerd kun je plotseling iets vinden waar je allebei van houdt en waar je gepassioneerd over bent - misschien heb je dezelfde muzieksmaak of deel je een gemeenschappelijke hobby.

Plots ga je van een vlak gesprek naar een super opgewonden gesprek. Je begint heel snel te praten en alle details te delen.

DRA: Heb je voorbeelden van gesprekken die op een bepaalde manier begonnen maar uiteindelijk in een totaal andere richting gingen?

KC: Ik heb er genoeg. Een voorbeeld dat ik graag deel, is het voorbeeld dat me leerde om niet te veel moeite te doen om erbij te horen. Ik herinner me dat ik probeerde de manier waarop andere mensen spraken of zich gedroegen te kopiëren om te proberen te assimileren in de Aussie-cultuur. Sindsdien heb ik geleerd dat iedereen uniek is en trots te zijn op mijn eigen cultuur en erfgoed.

Ik leerde dit van een lunch die ik had met een zeer succesvolle zakenman. Hij is de voorzitter van een beursgenoteerd bedrijf dat miljarden waard is. 

Ik ging naar deze lunchafspraak met een notitieblok en een pen, in de hoop veel tips van hem te krijgen over investeringen of dat soort dingen.

Toen ik daar aankwam, merkte ik dat hij er niet erg gelukkig uitzag. En het bleek dat hij de dag ervoor net een enorme ruzie had gehad met zijn vriendin.

Ik herinner me dat hij zei: "Hé, Kaley, ik ben goed in zaken, maar ik ben niet zo goed met meisjes."

Dus de hele lunch was gewijd aan het delen van relatieadvies met hem - en hij was degene die aantekeningen maakte!

Een dag later stuurde hij me een bericht waarin hij me bedankte voor mijn hulp - hij kreeg zijn vriendin terug.

Een week later nam hij zijn vriendin mee naar mijn liefdadigheidsevenement dat geld inzamelde om slechtzienden in derdewereldlanden te helpen. Uiteindelijk heeft hij 100 operaties gedoneerd alleen maar om 'dankjewel' te zeggen aan mijn liefdadigheidsinstelling.

Hij is als een superrijke man die twee keer zo oud is als ik en toch had hij iets van mij te leren.

Die aflevering heeft me echt geholpen om een ​​minder zelfbewust persoon te zijn. Het is waar. We hebben allemaal onze sterke en zwakke punten. Zelfs succesvolle mensen zoals hij zijn niet overal goed in. En we hoeven niet overal goed in te zijn.

Omarm gewoon de persoon die je bent en de juiste mensen, wie ze ook zijn, zullen bij je blijven

DRA: U vertelde over uw Aziatische opvoeding en hoe u cultureel vatbaar was voor bepaalde gedachten en handelingen. Aziaten wordt bijvoorbeeld vaak geleerd om op te gaan in een menigte in plaats van op te vallen, of om te zwijgen en geen problemen te veroorzaken. Belemmeren die culturele eigenschappen waar u nu voor pleit?

KC: Aziaten zijn erg goed in 'vredeshandhaving'. Weet je, zorg er gewoon voor dat iedereen gelukkig is en met elkaar overweg kan. Ik bedoel, daar is niets mis mee. Tegelijkertijd, als er dingen zijn waarvan je denkt dat het goed is om er een mening over te hebben, moeten we niet bang zijn om het uit te spreken, want het leven is kort.

Het is ook belangrijk om te zeggen hoe je je echt voelt als je echte, zinvolle en diepe connecties wilt ontwikkelen.

Toen ik opgroeide, werd mij geleerd om niets negatiefs tegen mensen te zeggen. Zelfs als je het er niet mee eens bent, doe dan alsof je het ermee eens bent. Zorg ervoor dat je lacht, zelfs als je verdrietig bent. Weet je, wees een braaf meisje.

Ik heb geleerd dat hoe opener, eerlijker en echt je bent, hoe beter en dieper de connecties zijn.

Weet je hoe mensen soms controversiële onderwerpen mijden? Ik zou eigenlijk het tegenovergestelde doen. Ik zou een controversieel onderwerp ter sprake brengen zodat ik de mening van de ander kan horen.

Als je vergelijkbare meningen deelt, is dat fantastisch en maak je een diepere verbinding. Zo niet, als je respectvol bent geweest, leer je meer vanuit het perspectief van de ander dan alleen politiek correct te zijn.

Een politiek correct gesprek is zinloos omdat we elkaar alleen maar in navolging geven, wat dwaas is.

Het andere is, als we alleen in onze kleine bubbel blijven en rondhangen met dezelfde 10 mensen in onze gesloten sociale groep, dan zullen we natuurlijk voorzichtig zijn, want als je één persoon van streek maakt, dan verlies je 10% van jouw vriendschap.

Maar als je doorgaat met het ontmoeten van meer mensen, zoals lunchen met 100 vreemden, maakt het niet zoveel uit, omdat je constant nieuwe mensen toevoegt - met velen van wie je op een dieper niveau contact hebt gehad.

Wat nog belangrijker is, dit zijn mensen die je echt leuk vinden om wie je bent en niet om wie je pretendeert te zijn.

DRA: U zei in een van uw toespraken dat 95% van de mensen die u hebben geholpen te worden wie u nu bent, u een jaar of twee geleden niet eens wist. Zou je zeggen dat dat de kracht van netwerken is.

KC: Ik bedoel, iedereen om je heen is op een bepaald moment een vreemde. Zelfs je vrouw, beste vriend, zakenpartner, collega of met wie je ook omgaat, ze waren allemaal vreemden in een bepaalde fase van je leven. Op een gegeven moment kruisen jullie paden en vormden jullie betekenisvolle verbindingen.

Dus waarom zijn we reactief aan het wachten tot iemand op de deur klopt, als je gewoon proactief kunt zijn en meer van die zinvolle connecties kunt vinden?

Ik denk dat netwerken een slechte reputatie heeft, omdat iedereen naar netwerkevenementen gaat, gewoon om visitekaartjes te ruilen en elkaar dingen te verkopen en, je weet wel, al die oppervlakkige gesprekken te voeren waarbij het je niet echt kan schelen wat de ander is praten over.

Dat zijn het soort mensen dat je een week later vergeet. Er is niets mis met hen. Als het doel alleen maar is om elkaar te helpen een bedrijf te laten groeien, is dat prima. Maar dat is niet wat ik wil van een lunch. Daarom moet het een lunchvorm zijn.

In plaats van een gesprek van twee minuten tijdens een netwerkevenement, besteed je eigenlijk een uur aan een één-op-één gesprek met een persoon. Het duurt best lang om een ​​diepgaand gesprek met iemand te voeren en elkaar beter te leren kennen.

DRA: Ik merkte in je een gevoel van onbevreesdheid op waarvan ik denk dat het gepaard gaat met jezelf constant uitdagen om uit je comfortzone te komen. Hoe waar is dat?

KC: Absoluut, ik denk dat vertrouwen voortkomt uit het feit dat je in jezelf gelooft. Het is van binnenuit.

Ik heb het geluk dat ik veel geweldige mensen heb ontmoet via het '100 Lunches'-initiatief, en ze hebben me veel geholpen.

Door deze reis ben ik meer open geworden. Elke keer dat ik iemand ontmoet met wie ik een connectie heb gemaakt, ben ik meer bereid om de uitdagingen waarmee ik wordt geconfronteerd te delen. Meestal zou ik worden voorgesteld aan een andere persoon met het vermogen of advies om het probleem op te lossen.

Het maakt niet uit wat je wilt doen in het leven, de kans is groot dat iemand het voor jou heeft gedaan. Dus als u bereid bent om naar hun deskundig advies te luisteren, zou u uw succes snel volgen! Dankzij deze connecties heb ik dingen kunnen doen die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

Hoe meer je uit zulke positieve ervaringen haalt, hoe zelfverzekerder je wordt.

DRA: Angst kan verlammend werken voor een verlegen persoon. Dus wat is uw advies voor hen, wetende wat u nu weet?

KC: Wow, er zijn zoveel tips die ik kan delen. In grote lijnen zou ik zeggen: “vind je 'waarom'” – bijvoorbeeld, waarom wil je doen wat je wilt doen? Focus op de resultaten, focus op wat je hoopt te bereiken, in plaats van het enge deel.

Ik deel mijn skydiving-video graag met mensen als ik het heb over de noodzaak om me op het resultaat te concentreren. Ik heb veel dingen gedaan waar ik een paar jaar geleden nooit van had gedroomd vanwege deze eenvoudige theorie.

Als je me vijf jaar geleden had verteld dat ik stand-upcomedy zou doen, zou ik zeggen, doe niet zo belachelijk. Een keer werd ik zelfs een emcee voor een evenement

Als de comfortzone steeds groter wordt, wordt het makkelijker.

Lunchen met vreemden begon als iets heel angstaanjagends voor mij, maar nu is het een hobby geworden. Het is hetzelfde met spreken in het openbaar - precies hetzelfde proces van angstaanjagend tot ongemakkelijk tot comfortabel tot iets dat ik graag doe.

Heb je al gehoord van de succescyclus? Het bestaat uit 'de mindset', 'de actie' en 'het resultaat'.

Het gaat als volgt. Als je denkwijze je vertelt dat je een mislukkeling bent en niets kunt doen, dan zal de actie het absolute minimum doen, omdat het voortkomt uit een geest die gelooft dat je toch geen goede resultaten zult behalen. En omdat je minimale actie onderneemt, heb je minimale resultaten.

Je minimale resultaten zouden dan je denkwijze versterken - "zie, ik zei je al, je bent een mislukkeling, je kunt niets doen!".

De eenvoudigste manier om die cirkel te veranderen en te doorbreken, is door actie te ondernemen. Als je vandaag echt massale actie onderneemt en zegt: 'Oké, ik ga veranderen. Ik ga 30 lunchuitnodigingen versturen en lunchen met drie mensen.”

Door actie te ondernemen, zet je effectief dingen in beweging. Als je doorzet en niet opgeeft, zul je ongetwijfeld resultaten boeken, die dan je positieve mindset versterken, waaraan je de motivatie ontleent om meer uitnodigingen te versturen, en meer lunches met vreemden.   

Je kunt zoveel lezen als je wilt en alle kennis van de wereld hebben, maar als je niets doet, verandert er niets. Dus als je verandering wilt zien, onderneem dan vandaag nog actie!