การรักษาโรคเหงือกสามารถลดการเกิดซ้ำของภาวะหัวใจห้องบนได้

การศึกษาของญี่ปุ่นตรวจสอบผลกระทบของการรักษาโรคปริทันต์ในช่วง “ระยะเว้น” หลังจากการระเหย

ญี่ปุ่น: ในการศึกษาล่าสุดที่ตีพิมพ์ในวารสาร American Heart Association นักวิจัยจากโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยฮิโรชิม่าได้สำรวจความสัมพันธ์ระหว่างโรคเหงือกและการกลับเป็นซ้ำของภาวะหัวใจห้องบน (AF) หลังการรักษาด้วยการผ่าตัดด้วยคลื่นความถี่วิทยุ (RFCA)

ผู้วิจัยได้ลงทะเบียนผู้ป่วย AF 330 รายที่เข้ารับการรักษาด้วย RFCA เบื้องต้นระหว่างเดือนเมษายน 2020 ถึงกรกฎาคม 2022 ผู้ป่วยได้รับการตรวจปริทันต์หนึ่งวันก่อนการทำ RFCA โดยวัดความรุนแรงของโรคเหงือกโดยใช้การวัดพื้นที่ผิวอักเสบของปริทันต์ (PISA) .

“ผู้ที่ยินยอมเข้ารับการรักษาปริทันต์โดยไม่ผ่าตัดที่แนะนำในช่วงระยะเวลาการอุดฟัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ 1 และ 3 เดือนหลังการผ่าตัดด้วย RFCA” นักวิจัยอธิบาย

ทันตแพทย์กำลังสืบสวนความเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างโรคเหงือกและโรคหัวใจ

โรคเหงือกเชื่อมโยงกับอัตราการกลับเป็นซ้ำที่สูงขึ้น

ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยที่มีคะแนน PISA สูงกว่า ซึ่งบ่งชี้ถึงโรคเหงือกที่รุนแรงกว่า มีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะ AF ซ้ำภายใน 12 เดือนหลังการผ่าตัดด้วย RFCA การวิเคราะห์ลักษณะการทำงานของตัวรับเผยให้เห็นค่าตัด PISA ที่ 615.8 มม.2 โดยค่าที่อยู่ในกลุ่ม "PISA สูง" แสดงให้เห็นว่า "อัตราการรอดชีวิตโดยปราศจากการเกิดซ้ำของ AF ลดลงอย่างเห็นได้ชัด"

“ผู้ป่วยที่มี PISA สูงกว่ามีแนวโน้มที่จะประสบกับอาการกำเริบมากกว่า” นักวิจัยตั้งข้อสังเกต

ที่สำคัญ นักวิจัยพบว่าผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาปริทันต์ในช่วง "ระยะตัดฟัน" ซึ่งเป็นช่วงสองสามเดือนแรกหลัง RFCA ซึ่งมีความเสี่ยงต่อการเกิดซ้ำสูงที่สุด จะพบการเกิด AF ซ้ำน้อยลงเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้รับการรักษา

“การวิเคราะห์ของ Kaplan-Meier แสดงให้เห็นว่ากลุ่มที่รักษาพบว่ามี AF ซ้ำน้อยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่ได้รับการรักษาภายใน 12 เดือน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มที่มี PISA พื้นฐานสูง”

รายงานที่เป็นเอกฉันท์ใหม่ยืนยันความเชื่อมโยงระหว่างโรคเหงือกและโรคทางระบบ

ผลกระทบต่อการจัดการภาวะหัวใจห้องบน

ข้อค้นพบจากการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าการบูรณาการสุขภาพฟันเข้ากับการจัดการภาวะหัวใจห้องบนอย่างครอบคลุมอาจเป็นกลยุทธ์ที่มีคุณค่า ด้วยการระบุและรักษาโรคเหงือก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาวิกฤตหลัง RFCA แพทย์อาจสามารถลดความเสี่ยงของการเกิด AF ซ้ำและปรับปรุงผลลัพธ์สำหรับผู้ป่วยได้

“การวิจัยเน้นย้ำถึงความเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างการอักเสบทั่วร่างกายที่เกิดจากโรคปริทันต์อักเสบและการเกิดโรค AF ซึ่งสนับสนุนการบูรณาการสุขภาพฟันเข้ากับการจัดการ AF” นักวิจัยสรุป