Deel 2: Welke bewegingen van de Aligner zijn voorspelbaar en welke niet/Welke gevallen zijn gemakkelijk, gemiddeld of moeilijk te behandelen

By Dr. Geoffrey Hall

In 1946 introduceerde Kesling voor het eerst het concept van doorzichtige orthodontische apparaten om verkeerd uitgelijnde tanden te verplaatsen. In de eerste gevallen was er sprake van kleine drukte of afstand. Met de ontwikkeling van materiaal en computerontwerp van tandbeweging is de indicatie van duidelijke aligners aanzienlijk vergroot. 

Veel onderzoekers rapporteerden succesvolle gevallen om te bewijzen dat de clear aligners tegenwoordig bijna alles hebben kunnen behandelen, van milde tot ernstige malocclusies. Artsen die duidelijke alignertherapie bieden, moeten de biomechanische kenmerken begrijpen, weten wanneer ze moeten behandelen en in staat zijn de behandelingsresultaten te voorspellen en anders te plannen dan conventionele orthodontische behandelingen.

Clear aligners zijn handig bij milde tot matige crowding of diasteem, posterieure expansie, indringing van een of twee tanden, gevallen van extractie van de onderste snijtanden en het distaal kantelen van kiezen. Het is bekend dat bewegingen zoals extrusie, correctie van ernstige rotaties, het rechtop zetten van de kiezen en het sluiten van extractieruimten een grotere uitdaging vormen met aligners. Toch zijn snijtandextrusie, molaire overgang en sluiting van extractieruimten mogelijk met behulp van hulpstukken in het clear aligner-systeem.

Indicaties en contra-indicaties van Clear Aligners voor algemene tandartsen

Effecten van verschillende tandbewegingen volgens literatuuroverzicht

1. Djeu et al. (AJO 2005) voerde de eerste retrospectieve cohortstudie uit naar de effectiviteit van clear aligners en rapporteerde dat ze effectief zijn bij het afsluiten van ruimtes, het uitlijnen van marginale ruggen en het evenwijdig maken van wortels; aligners schieten echter tekort in het corrigeren van anteroposterieure discrepanties, waardoor occlusale contacten en posterieur koppel ontstaan. 

2. Kravitz et al. (AJO 2009)evalueerde de nauwkeurigheid van de tandbeweging verkregen door het alignersysteem en rapporteerde dat slechts 41% van de voorspelde tandbeweging werd bereikt. De meest effectieve beweging was linguale constrictie (47.1%), de minst nauwkeurige was extrusie (29.6%) en slechts 33% van de voorspelde rotatiecorrectie werd bereikt.

3. Kassas et al. (2013)meldde dat het clear aligner-systeem effectief is bij het nivelleren en uitlijnen van bogen in milde en matige gevallen en bij het effectief corrigeren van buccolinguale neigingen, maar dat het niet voldoende is om ideale occlusale contacten te bieden. De verslechtering van de occlusale contacten wordt veroorzaakt door de dikte van de aligners, die de vestiging van het occlusale vlak belemmeren

4. Buschang et al. (AO 2014) & Rossini en collega's (AO 2015)merkte op dat aligners effectief waren bij:

• het beheersen van anterieure inbraak 
• posterieure buccolinguale neiging, 
• bij het produceren van ongeveer 1.5 mm lichaamsbeweging van de maxillaire kiezen.

Niet effectief bij:

• het controleren van de anterieure extrusie, 
• anterieure buccolinguale inclinatie, 
• rotaties van ronde tanden.

5. Afmetingen van de tandboog

Pavoni et al. (2011) ontdekte dat beugels aanzienlijk meer transversale dento-alveolaire breedte van de maxillaire intercanine en interpremolar produceerden, en meer omtrek van de maxillaire boogbreedte

dan clear aligners deden, en het vergroten van de intermolaarbreedte en maxillaire boogdiepte met aligners.

Grunheid et al (AO 2016) ontdekte dat clear aligners de neiging hadden de mandibulaire intercanine te vergroten

breedte tijdens uitlijning in tegenstelling tot beugels en effecten op het vergroten van de intemolaarbreedte en maxillaire boogdiepte met aligners.

6. Open beet/diepe beet

• Een open beet is een uitdagende malocclusie om te behandelen, met een hoge incidentie van terugval.
• Extrusie is de minst nauwkeurige tandbeweging die met Clear aligners kan worden uitgevoerd en kan grotere afwijkingen tot gevolg hebben vergeleken met andere bewegingen.
• Dit gebrek aan efficiëntie kan te wijten zijn aan de moeilijkheid van het apparaat om voldoende kracht te ontwikkelen om tanden op een significante manier te extruderen. Volgens weinig literatuur wordt CAT niet aanbevolen voor de behandeling van open beten.

Khosravi et al. (AJO 2017), gaf aan dat clear aligners milde tot matige open beten corrigeren, meestal door extrusie van de snijtanden, in plaats van posterieure intrusies, en diepe beten verlichten, voornamelijk door proclinatie van de mandibulaire snijtanden.

7. Labiolinguale beweging

Grunheid et al (AO 2016), ontdekte dat behandeling met beugels de proclinatie van de onderkaakhoektanden aanzienlijk verminderde, in tegenstelling tot behandeling met duidelijke aligners, die de neiging hadden de breedte tussen de honden te vergroten in plaats van de helling te verkleinen. De onderste hoektand is de moeilijkste tand om onder controle te houden.

Hennessy et al (AO 2016), ontdekte dat beugels meer proclinatie van de mandibulaire snijtanden produceerden

tijdens het uitlijnen dan aligners.

Yildirim et al. (2013) onderzocht de werkzaamheid van tandbeweging en concludeerde dat retrusie de meest nauwkeurig verkregen tandbeweging bleek te zijn, gevolgd door respectievelijk een rotatie, waaiervormige uitzetting en uitsteeksel. 

Retrusie van de centrale snijtanden van de onderkaak wordt beschouwd als de meest nauwkeurige beweging van één tand, terwijl de rotatie van de hoektanden van de onderkaak de minst nauwkeurige beweging is.

Kravitz et al. (AJO 2009) toonde aan dat de linguale kroontip (53%) significant nauwkeuriger was dan de labiale kroontip (38%), vooral voor maxillaire snijtanden.

8. Mesiodistale beweging

Clear aligners kunnen zowel ongecontroleerde als gecontroleerde kantelbewegingen produceren. Het ongecontroleerde kantelen bij het sluiten van extractielocaties en de minste resultaten in kantelende hoektanden suggereren dat tanden met grotere wortels mogelijk meer moeite hebben met het bereiken van mesiodistale bewegingen.

Baldwin et al. (AJO 1996) toonde een gemiddelde verandering in de radiografische en tandheelkundige cast interdentale

hoek van ongeveer 17° na Clear aligner-therapie.

Kravitz et al. (AJO 2009), voerde een onderzoek uit naar de voorste tanden en toonde een gemiddelde nauwkeurigheid van 41% voor mesiodistale kanteling, waarbij de hoogste nauwkeurigheid werd bereikt door de maxillaire (43%) en mandibulaire (49%) laterale snijtanden. De maxillaire (35%) en mandibulaire (27%) hoektanden en de centrale maxillaire snijtanden (39%) hadden de laagste nauwkeurigheid.

9. Rotatie

Nguyen en Chen (2006), concludeerde dat snijtanden 60% van de voorspelde rotatie bereikten, terwijl hoektanden en premolaren de laagste nauwkeurigheid hadden (39%). Tanden met ronde kronen lijken dus moeilijker te roteren met duidelijke aligners.

Kravitz et al (AO 2008) beoordeelde een gemiddelde nauwkeurigheid voor hondenrotatie van 36%. Hoektanden die interproximale reductie (IPR) kregen, rapporteerden de hoogste gemiddelde rotatienauwkeurigheid (43%).

Kravitz et al. (AJO 2009) ontdekte dat de rotatienauwkeurigheid voor maxillaire hoektanden 32% was, lager dan die van de centrale maxillaire snijtanden (55%) en de laterale mandibulaire snijtanden (52%). De minste nauwkeurigheid werd waargenomen voor de mandibulaire hoektand (29%). Voor rotaties groter dan

Met 15° was de nauwkeurigheid van de beweging van de maxillaire hoektanden aanzienlijk verminderd. 

10. Verticale beweging

Kravitz et al. (AJO 2009), gemeld dat,

Intrusie - De hoogste nauwkeurigheid van intrusie werd bereikt door de centrale snijtanden van de maxillaire (45%) en mandibulaire (47%). De laagste indringingsnauwkeurigheid werd bereikt door de laterale maxillaire snijtanden (33%). De gemiddelde hoeveelheid echte inbraakpogingen was 0.72 mm.

Extrusie - Het is de minst nauwkeurige tandbeweging die wordt bereikt met duidelijke aligners (30% van de voorspelbaarheid). De maxillaire (18%) en de mandibulaire (25%) centrale snijtanden hadden de laagste nauwkeurigheid. De gemiddelde hoeveelheid extrusiepoging was 0.56 mm. 

Charalampakis et al. (AJO 2018), meldde dat de meest nauwkeurige bewegingen die konden worden bereikt, het binnendringen van de snijtanden en de rotatie van de hoektanden waren.

11. Ruimteafsluiting/extractie

Weihong et al. (2015) evalueerde de effectiviteit van het clear aligner-systeem bij milde tot matige gevallen behandeld met premolaarextracties en vergeleek de behandelingsresultaten verkregen met vaste apparaten. Uit hun resultaten bleek dat beide systemen kunnen worden gebruikt bij de behandeling van extractiegevallen, en dat wortelhoekingen verkregen met clear aligners voldoende zijn als de juiste aanhechtingen moeten worden gebruikt.

Uit een onderzoek van Best et al (AO2017) en D'Appuzo el al (2019) is geconcludeerd dat er een significant verschil is tussen algemene tandartsen en orthodontisten wat betreft casusperceptie; beide groepen behandelen voornamelijk klasse I-spatiëring en crowding, terwijl meer orthodontisten klasse I behandelen. Ik open bijtkoffers.

Algemene tandartsen zijn eerder bereid relatief complexe gevallen te behandelen met uitsluitend Clear aligner-therapie, terwijl orthodontisten patiënten eerder zullen informeren over de complexiteit van hun casus en over de noodzaak om hulpmiddelen met Clear aligners te gebruiken.

Over het geheel genomen rapporteerde het hogere percentage van zowel orthodontisten als algemene tandartsen dat ze meer vertrouwen hadden in het behandelen van klasse I tandheelkundige relaties en malocclusies met een milde tot matige drukte.

Conclusie

Clear aligner kan worden aanbevolen voor de behandeling van eenvoudige malocclusies met lichte overbeetafwijkingen. Uit de werkzaamheid van orthodontische beweging bleek dat aligners succesvol waren in het beheersen van verticale buccale occlusie. Houd er rekening mee dat de behandeling van extractiegevallen ervaring en uitgebreide kennis van het systeem vereist. Ze zijn effectief bij het uitlijnen en nivelleren van de bogen bij niet-groeiende onderwerpen.

Een behandeling met aligners is niet alleen gebaseerd op aligners. Het vereist het gebruik van hulpmiddelen (bevestigingen, elastieken tussen de bogen, IPR, gewijzigde alignergeometrieën) om de voorspelbaarheid van orthodontische bewegingen te verbeteren.

Daarom zijn, naast het besef van de duidelijke beperkingen van de aligner en de selectiecriteria voor gevallen, creatieve behandelplanning en het verwerven van ervaring en competentie van cruciaal belang na de initiële leercurve. Een juiste volgorde van bewegingen en gebruik van hulptechnieken kunnen resulteren in effectievere en efficiëntere bewegingen.

Referenties

• Ke et al. Een vergelijking van de effectiviteit van de behandeling tussen clear aligner-therapieën en therapieën met vaste apparaten BMC Oral Health (2019) 19:24
• d'Apuzzo et al. Clear aligner-behandeling: verschillende perspectieven tussen orthodontisten en algemene tandartsen. Vooruitgang in orthodontie (2019) 20:10
• Park et al., Aligner Corner, JCO 2021 
• Rossini et al, Werkzaamheid van clear aligners bij het controleren van orthodontische tandbewegingen: een systematische review, Angle Orthodontist, Vol 85, nr. 5, 2015
• Tamer et al. Orthodontische behandeling met duidelijke aligners en de wetenschappelijke realiteit achter hun marketing: een literatuuroverzicht, Turk J Orthod 2019; 32(4): 241-6
• T. Wier, Clear aligners in orthodontische behandeling, Australian Dental Journal 2017; 62:(1 supplement): 58–62